Dit is geen historische analyse van de Tarot. Het grootste overzicht van bestaande Tarot spelen vind je in de uit drie delen bestaande Encyclopedia of Tarot (Kaplan, 1978, 1986, 1990, U.S. Games Systems). Het beslaat de laatste vijf eeuwen, een vierde deel is in voorbereiding.
Voor een uitstekend overzicht van het occulte denken wordt verwezen naar het werk van Manly Palmer Hall (1901-1990), waarvan een standaardwerk, oorspronkelijk uit-gegeven in 1928, in de literatuurlijst is opgenomen (Hall, 1989). Een diepgaande bespreking van de esoterische Tarot geeft Gareth Knight in het tweede deel van zijn werk over de Kabbalah en de Tarot (Knight, 1965, 1993).
De verzamelaar Kaplan ziet de Tarot in eerste instantie als een heraldiek spel van de edelen aan de hoven, dat na 1440 hoe langer hoe meer in de aandacht kwam als orakelspel. Stuart Kaplan is overigens gefascineerd door de oerbeelden van de vroege kaarten.
De Tarot is hoe dan ook een kaartspel. Dat het door de Roomse kerk werd veroordeeld als het Duivels Prentenboek wijst wel in de richting van een alternatieve leer die bestreden moest worden. Het ontwerpen van Tarotspelen met heel andere beelden kan gezien worden als bewuste pogingen om verwarring te scheppen. Met de kaarten van de Grote Arcana van bijvoorbeeld de Sola Busca Tarot uit de vijftiende eeuw is het moeilijk ze esoterisch te duiden. Als je ze echter samen bestudeert met de Tarot van Marseille gaat dat veel makkelijker. Met de plaatjes van de Kleine Arcana van de Sola Busca worden tegelijkertijd de abstracte kaarten […]